Rozdział 8

*Lena*

Poszłam do parku. Czekał już tam na mnie Oskar.

- Cześć.- przywitał się.

- Hej. O czym chciałeś porozmawiać?
- Emmm.. O nas.

- Ale nas już nie ma..

- Wiem, ale chciałbym żeby było jak dawniej. 

- Tylko ja nie chcę z tobą być. Boję się tego rozumiesz? Możemy być przyjaci...

Nie zdążyłam dokończyć, bo wpił się w moje usta. Oczywiście nie odwzajemniłam pocałunku tylko przywaliłam mu z liścia. Ooooo taak ! Lena mistrz! Chodziło się kiedyś na karate. Kątem oka zauważyłam, że widział to Reus, ale że przywaliłam mu to nie... Niby nie jesteśmy razem, ale bardzo mi na nim zależy i nie chciałabym, żeby między nami coś się spieprzyło przez Oskara zauważyłam Sarę, która szła w moja stronę. Z płaczem pobiegłam do niej, a ta mnie przytuliła.

- Spokojnie. Wszystko widziałam.

- Ale, ale Marco... On... A ja.. - jąkałam się.

- Nie martw się Mario po niego poszedł. Chodź idziemy do domu. 

*Sara*

Chciałam wspierać Lenę. Mam nadzieję, że Goetze porozmawia o tym z Reusem... To się porobiło... Doszłyśmy już do domu. 

- Lenka idź weź kąpiel.

- Dobrze..

Poszłam do kuchni zrobić jej kakao, w międzyczasie zadzwoniłam do Mario.

- Cześć. 

- Hej, znalazłeś go?

- Niestety jeszcze nie, jestem w drodze do jego domu.

- Kurde...

- Nie martw się pogadam z nim. - czułam, że się uśmiecha.

- Okej. Wierzę na słowo. - również się uśmiechnęłam.

- Kończę, idę zobaczyć co on robi.
- Dobrze. Pa, daj znać co u niego.

*Mario*

Skończyłem rozmowę z Sarą. Obiecałem jej, że pogadam z Reusem więc to zrobię. Zacząłem go szukać. Najpierw do jego domu. Wszedłem, leży na kanapie przed telewizorem z butelką Danielsa... 

Słuchaj Marco... Byłem tam z Sarą. Widzieliśmy cały przebieg tego spotkania i uwierz, że ona go później spławiła i nakrzyczała. - milczał. - Nie wierzysz mi, zadzwoń do Sary.

- Nie chce mi się w to wierzyć...

- Jezu Reus.. Jakie problemy .. Jak chcesz, ale powinieneś wiedzieć, że my jako twoi przyjaciele mówimy ci prawdę.

- Tak wiem, ale ona jest dla mnie ważna. Wiesz... Nawet może się w niej zauroczyłem, ale na razie chcę żebyśmy byli przyjaciółmi.

- Rozumiem.

- A co i ciebie i Sary?

- Hmm.. Całkiem dobrze, świetna dziewczyna. Gra w siatkówkę - rozmarzyłam się - ponoć Lena też. W ogóle fajna przyjaciółka.

- Przyjaciółka... Taaaak ?

- Tak ! Ona jest po bolesnym związku i nie ma zamiaru na razie z nikim się wiązać. 

- Pasujecie do siebie..

- Dobra .. Wiesz może, o której mamy jutro trening ?

- Oh.. Jak pięknie schodzisz z tematu..

- Reus!

- Doobraa,, 11 .

- Dziękuję.

- Chcesz? Jack zawsze pomaga. - wskazał na butelkę.

- Nie dziś, jestem autem. To. - wziąłem Danielsa - zabieram. Masz być jutro na siłach.

- Dobrze tato..

- Siema!

- Cześć. 

*Sara*

Weszłam z kubkiem kakao do sypialni Leny.

- Proszę.

- Dziękuję. Widzę, że szykuje się długa rozmowa.

- Niestety. Dobra czujesz coś do Reusa ?
- To nie jest takie proste..
- Przyjaźń, zauroczenie, miłość?
- Na pewno nie jest to jeszcze miłość. Powiem tak. Bardzo go lubię, w jego towarzystwie czuję się swobodnie, lubię z nim żartować, jest przystojny...
- Czyli ci się podoba !!!! - wykrzyczałam.
- Możeee...
- Wiedziałam !
- Nie ekscytuj się tak...
- O wytłumaczenie się nie martw. Goetze i ja się tym już zajęliśmy. Ołkej.. teraz trzeba coś wykombinować żeby was spiknąć.
- Ej, swatka przestań!
- W sumie to ładne dzieci to by z tego były.. - nadawałam jak katarynka.
- Nie przeszkadzam ci?
- Nie. O a możemy być z Mario świadkami na ślubie ?
- Ooo boże, widzisz a nie grzmisz...

---------

Taka nuda... Kłótnia.. Rutyna.. Ktoś to czyta?